ΟΡΙΣΜΟΣ ΜΙΚΡΟΦΑΛΛΙΑΣ
Το πέος είναι σύμβολο αρρενωπότητας ιδίως όταν απεικονίζεται σε φάση στύσης. Σε πολλές κουλτούρες συμβολίζει χαρακτηριστικά όπως η δύναμη, το σθένος, η γονιμότητα και το κουράγιο. Το μέγεθος του πέους είναι σημαντικό χαρακτηριστικό της ζωής του άντρα από την εφηβεία ως στην ενηλικίωση. Ο όρος αφανές πέος περιλαμβάνει διάφορες καταστάσεις οι οποίες μπορεί να οφείλονται σε μικρό μήκος πέους ή πιο συνηθισμένα σε ανωμαλίες των γύρω δομών ( θαμμένο πέος, παγιδευμένο πέος). Στις Ηνωμένες Πολιτείες η συχνότητα εμφάνισης μικροφαλλίας είναι 1,5 στα 10.000 αγόρια γεννημένα ανάμεσα στο 1997 και 2000. Η ιστορική μελέτη του Κίνσεϋ αναφέρει ότι μόνο το 5% των αντρών έχουν πέος σε στύση μικρότερο των 9 εκ. και ότι 1% των αντρών έχουν πέος σε στύση μεγαλύτερο των 20εκ. Η μικροφαλλία είναι μία συχνά λανθασμένη ιατρική διάγνωση η οποία προκαλεί έντονο στρες στους γονείς. Επιπλέον τα μικρά παιδιά μπορεί να έχουν άγχος και κατάθλιψη εάν φοβούνται ότι θα τα κοροϊδέψουν. Ο όρος μικροφαλλία είναι μια πολύ συγκεκριμένη διαταραχή που έχει δική της αιτιολογία και η θεραπεία διαφέρει από τις άλλες περιπτώσεις θαμμένου πέους.
Ο όρος μικροφαλλία περιλαμβάνει ένα εύρος συγγενών και επίκτητων καταστάσεων οι οποίες οδηγούν σε ένα ανώμαλα κοντό πέος, το οποίο μπορεί να σχετίζεται με λειτουργικά και ψυχολογικά προβλήματα.Το μήκος του χαλαρού πέους είναι συνήθως μικρότερο των 4 εκ. στη γέννηση και αλλάζει πολύ λίγο μέχρι την εφηβεία όπου σημειώνεται σημαντική αύξηση. Έχουν γίνει διάφορες μελέτες σχετικά με το μέγεθος του πέους οι οποίες δίνουν διαφορετικά αποτελέσματα. Αυτό μπορεί να οφείλεται στους διαφορετικούς πληθυσμούς και στις διαφορετικές τεχνικές μέτρησης. Ο ορισμός της μικροφαλλίας βασίζεται στην μέτρηση του μεγέθους του χαλαρού τεντωμένου πέους. Δεδομένου ότι το μέγεθος του πέους διαφέρει από τη χάλαση στην στύση, το μέγεθος του χαλαρού τεντωμένου πέους χρησιμεύει σαν υποκατάστατο του μεγέθους σε στύση. Η μικροφαλλία ορίζεται όταν το μέγεθος είναι μικρότερο από δυόμιση τυπικές αποκλίσεις κάτω από την μέση τιμή για την ηλικιακή ομάδα, όταν δεν υπάρχουν άλλες ανωμαλίες όπως υποσπαδίας. Για παράδειγμα στα νεογέννητα το μέσο μήκος του πέους είναι 3,5 ± 0,4 εκ. και ένα μέγεθος πέους κάτω από 1,9εκ. μπορεί να θεωρηθεί μικροφαλλία. Το μέσο μέγεθος του πέους για έναν ενήλικα Καυκάσιο άντρα είναι 12,5 ± 2,7 εκ.( εύρος τιμών 7-18εκ.), οπότε το όριο μεγέθους για μικροφαλλία σε αυτή την ομάδα είναι τα 7,5 εκ. Μια άλλη σημαντική παράμετρος στους ενήλικες είναι η περιφέρεια της βάσης του πέους σε στύση, η οποία αναφέρεται ότι είναι 9 με 16 εκ.( μέση τιμή 12,1 εκ.).
ΠΑΘΟΓΕΝΕΣΗ
Η συγγενής μικροφαλλία μπορεί να συμβεί σαν αυτοτελής ανωμαλία η οποία συμβαίνει στον τρίτο μήνα της κύησης ή σαν κλινικό εύρημα πολλών συνδρόμων που είναι γνωστά ως διαταραχές του φύλου. Κατά τη διάρκεια της εμβρυικής εξέλιξης ,η αύξηση του πέους είναι υπό ανδρογονικό έλεγχο. Ξεκινώντας από την όγδοη εβδομάδα κύησης, οι μητρικές χορειακές γοναδοτροπίνες του πλακούντα ενεργοποιούν την παραγωγή τεστοστερόνης από τα εμβρυικά κύτταρα του Leydig. Υπό την επίδραση της διυδροτεστοστερόνης ( ένα παράγωγο της τεστοστερόνης) η διαφοροποίηση του πέους ξεκινά. Η διαφοροποίηση του πέους ολοκληρώνεται στις 12 εβδομάδες κύησης. Τα επίπεδα των εμβρυικών ανδρογόνων είναι υψηλά ανάμεσα στην 8η και 24η εβδομάδα κύησης, με κορύφωση να παρατηρείται ανάμεσα στην 14η και 16η εβδομάδα. Κατά συνέπεια, ανάμεσα στο δεύτερο και τρίτο τρίμηνο, η αύξηση του μεγέθους του πέους ολοκληρώνεται από τα εμβρυικά ανδρογόνα με μια έντονη αύξηση του μεγέθους σε αυτό το χρονικό διάστημα. Το πέος αυξάνει σχεδόν 20 χιλιοστά ανάμεσα στη 16η έκτη και 38η όγδοη εβδομάδα κύησης. Άρα, η πραγματική μικροφαλλία προέρχεται από μία ορμονική ανωμαλία η οποία συμβαίνει μετά τη 12η εβδομάδα κύησης.
Η ορμονική δραστηριότητα του άξονα υποθάλαμος - υπόφυση - όρχεις αυξάνει τους πρώτους έξι μήνες μετά τη γέννηση εξαιτίας της έγκρισης γοναδοτροπινών από την υπόφυση και της διακοπής της αρνητικής ανάδρασης από τις γοναδικές ορμόνες και πεπτίδια του πλακούντα. Σε αυτή την περίοδο συμβαίνει μια σημαντική αύξηση του όγκου των όρχεων και του πέους, ενώ ταυτόχρονα τα επίπεδα FSH και LH αυξάνουν, προκαλώντας αύξηση των επιπέδων τεστοστερόνης, ινχιμπίνης Β και αντιμυλλέριου ορμόνης, μερικές φορές ακόμα και σε επίπεδο υψηλότερα των ενηλίκων. Τα επίπεδα τεστοστερόνης αυξάνουν μεταξύ του πρώτου και τρίτου μήνα ζωής και πέφτουν σε προεφηβικά επίπεδα από τον τέταρτο - έκτο μήνα. Η αύξηση του μεγέθους του πέους κατά την παιδική ηλικία δεν εξαρτάται από τα ανδρογόνα μιας και τα κύτταρα του Leydig δεν είναι ενεργά. Παρόλα αυτά το μήκος του πέους και η διάμετρος διπλασιάζεται από τον έκτο μήνα ως την προ εφηβεία. Ο μηχανισμός που προκαλεί την μικροφαλλία είναι είτε ανεπαρκής παραγωγή γοναδικών ανδρογόνων για την ενεργοποίηση του οργάνου στόχος είτε ανεπαρκής απάντηση του όργανου στόχος στην ενεργοποίηση. Οι πιο κοινές αιτίες μικροφαλλίας μπορώ να χωριστούν σε τρεις ομάδες:
Υπογοναδοτροπικός υπογοναδισμός (ανεπάρκεια υποθαλάμου – υπόφυσης)
Υπεργοναδοτροπικός υπογοναδισμός ( ανεπάρκεια των όρχεων)
Ιδιοπαθής ( φυσιολογικός άξονας υποθάλαμος-υπόφυση-όρχεις)
Μια μεμονωμένη μικροφαλλία συμβαίνει πιο συχνά σε περιπτώσεις ανεπάρκειας γοναδοτροπινών, ενώ η μικροφαλλία που σχετίζεται με έλλειψη τεστοστερόνης συνοδεύεται συχνά από υποσπαδία και κρυψορχία, γεγονός που υποδηλώνει φυσιολογικά επίπεδα χοριακής γοναδοτροπίνης στον πλακούντα κατά τη διάρκεια της οργανογένεσης. Η μικροφαλλία σχετίζεται επίσης με ανωμαλίες του ανδρογονικού υποδοχέα που οδηγεί σε μερική αντίσταση του υποδοχέα.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Η έγκαιρη διάγνωση της μικροφαλλίας είναι σημαντική επειδή επιτρέπει την επιλογή ανάμεσα σε διάφορες θεραπείες. Επιπλέον, μιας και η μεγαλύτερη ανάπτυξη του πέους συμβαίνει πριν από τη γέννηση ή νωρίς στην βρεφική ηλικία, δεν υπάρχει πρακτική δυνατότητα επέμβασης στην παιδική ηλικία. Ένα παιδί με μικρό πέος θα γίνει ένας ενήλικας με μικρό πέος. Κατά συνέπεια τα βρέφη με μικρό μέγεθος πέους θα πρέπει να ελεγχθούν και να θεραπευθούν όσο το δυνατόν συντομότερα. Η κλινική εξέταση είναι το πρώτο βήμα για τη διάγνωση. Πρέπει να γίνει μια σωστή μέτρηση του μήκους του πέους και να αποκλειστούν παθήσεις όπως το θαμμένο πέος. Το όσχεο μπορεί να είναι υποπλαστικό αλλά συνήθως είναι φυσιολογικό. Το μήκος πέους μετριέται με έναν χάρακα είναι μια 1 σύριγγα.
Από τη στιγμή που τεκμηριωθεί η μικροφαλλία, είναι απαραίτητη η ενδοκρινολογική εκτίμηση. Μετριούνται τα επίπεδα γοναδοτροπινών και η ανταπόκριση στη χορήγηση χορειακής γοναδοτροπίνης. Σε ύποπτες περιπτώσεις μπορεί να γίνει υπερηχογράφημα των όρχεων ή μαγνητική τομογραφία εγκέφαλο. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να γίνει και ο γονιδιακός έλεγχος για τον υποδοχέα των ανδρογόνων, για να δοθούν οι κατάλληλες συμβουλές στην οικογένεια.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΙΚΡΟΦΑΛΛΙΑΣ
Η θεραπεία της μικροφαλλίας έχει τρεις στόχους: να δοθεί στον ασθενή μια φυσιολογική εικόνα σώματος, μια φυσιολογική σεξουαλική λειτουργία κι η δυνατότητα να ουρεί όρθιος. Υπάρχουν δύο επίπεδα θεραπείας. Η πρωταρχική θεραπεία βασίζεται στη χορήγηση εξωγενούς τεστοστερόνης για μια σύντομη περίοδο ώστε να αυξηθεί το μήκος του πέους. Η θεραπεία αυτή πρέπει να γίνει πριν την εφηβεία. Υπάρχουν διάφορα πρωτόκολλα και τρόποι χορήγησης της τεστοστερόνης. Επιπλέον θεραπεία με ανασυνδυασμένη ανθρώπινη FSH-LH στα πρώτα χρόνια ζωής, προκαλεί περιορισμένη αύξηση των όρχεων και του μήκους του πέους σε ασθενείς με υπογοναδοτροπικό υπογοναδισμό. Εάν η φαρμακευτική θεραπεία αποτύχει, υπάρχει δυνατότητα χειρουργικής επέμβασης. Υπάρχουν δύο κύριες κατηγορίες χειρουργικών επεμβάσεων: οι επεμβάσεις για αύξηση του μήκους του πέους και επεμβάσεις για αύξηση της περιμέτρου του πέους.
ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ ΠΕΟΥΣ
Μάθετε περισσότερα για τις τεχνικές μεγέθυνσης του πέους κάνωντας κλικ εδώ...
