share on:

Βιοψία προστάτη

Ενδείξεις και αντενδείξεις

Οι ενδείξεις για βιοψία προστάτη δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρες. Παλαιότερα πιστεύαμε ότι ασθενείς με PSA πάνω από 4 ng/mL είχαν απόλυτη ένδειξη για βιοψία προστάτη καθώς και όσοι ασθενείς είχαν ύποπτα ευρήματα στη δακτυλική εξέταση του προστάτη. Παρόλα αυτά η κλινική πράξη έχει δείξει ότι δεν υπάρχει τιμή του PSA που να καθορίζει απόλυτα ποιος ασθενής έχει και ποιος δεν έχει καρκίνο προστάτη. Η απόφαση θα πρέπει να εξατομικεύεται σε κάθε περίπτωση και να λαμβάνεται υπ’ όψη η ηλικία του ασθενή, το μέγεθος του προστάτη και ο ρυθμός αύξησης του PSA. H εξέταση ούρων PCA3 και η πολυπαραμετρική μαγνητική τομογραφία προστάτη μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη επιλογή ασθενών προς βιοψία προστάτη.

Μερικοί ασθενείς έχουν ήδη υποβληθεί σε βιοψία προστάτη και το αποτέλεσμα αυτής ήταν αρνητικό για καρκίνο προστάτη. Εντούτοις αν το PSA συνεχίσει να αυξάνει ή αν η αρχική βιοψία είχε ύποπτα ευρήματα (ASAP Atypical small acinar neoplasia) θα χρειαστεί πιθανότατα επαναληπτική βιοψία προστάτη. Χρήσιμη σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η μέτρηση του ελεύθερου προστατικού αντιγόνου ενώ η πολυπαραμετρική μαγνητική προστάτη και το PCA3 μπορεί να είναι και πάλι χρήσιμα. Αν και η δεύτερη βιοψία είναι αρνητική, οι πιθανότητες για θετική βιοψία στο μέλλον ελαττώνονται πολύ.

Αντενδείξεις για τη διενέργεια βιοψίας προστάτη είναι το ιστορικό χειρουργικής αφαίρεσης του ορθού και η παρουσία ορθικού συριγγίου.

Ορθή πρακτική

Η ελαχιστοποίηση του πόνου και ο σεβασμός στην αξιοπρέπεια του ασθενή, είναι αρχές που δεν επιδέχονται κανένα συμβιβασμό. Ο χώρος στον οποίο θα γίνει η βιοψία θα πρέπει να είναι άνετος, στη σωστή θερμοκρασία και θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για να μην υπάρχουν ξαφνικοί είσοδοι άσχετων ατόμων. Σε κάθε περίπτωση ο ασθενής θα πρέπει να νιώθει το λιγότερο δυνατό εκτεθειμένος. Τα εργαλεία θα πρέπει να είναι λιπασμένα για μικρότερη τριβή και να γίνεται περιοχική αναισθησία. Συνιστάται η προφυλακτική χορήγηση αντιβίωσης. Ασθενείς που παίρνουν αντιπηκτικά φάρμακα θα πρέπει να τα έχουν διακόψει μία εβδομάδα νωρίτερα. Αν είναι υψηλού κινδύνου για θρόμβωση, θα πρέπει να έχουν ξεκινήσει αγωγή με ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους.

Πώς γίνεται η βιοψία προστάτη;

Ο ασθενής τοποθετείται είτε σε πλάγια εμβρυϊκή θέση είτε σε γυναικολογική θέση. Αυτό έχει να κάνει με το είδος της κεφαλής υπερήχου που χρησιμοποιείται και με την εξοικείωση του γιατρού. Εισάγεται η λιπασμένη κεφαλή του υπερήχου και γίνεται η απεικόνιση του προστάτη. Στη συνέχεια γίνεται περιπροστατική ένεση αναισθητικού ώστε να μειωθεί ο πόνος και τέλος με τη χρήση βελόνας γίνονται και οι λήψεις προστατικού ιστού για τη βιοψία. Οι παρακεντήσεις γίνονται και στους δύο λοβούς του προστάτη από την κορυφή ως τη βάση και όσο πιο περιφερικά γίνεται. Χρειάζονται τουλάχιστον 8 παρακεντήσεις για τους μικρούς προστάτες και 12 για τους μεγαλύτερους. Γίνονται στοχευμένες παρακεντήσεις σε ύποπτες περιοχές ή όπου έχει υποδείξει η πολυπαραμετρική μαγνητική προστάτη.

Επιπλοκές της βιοψίας προστάτη

Η βιοψία προστάτη είναι από τις πιο συνηθισμένες ουρολογικές επεμβάσεις και γίνεται με ασφάλεια χωρίς να χρειάζεται νοσηλεία. Οι επιπλοκές είναι συχνές αλλά ήπιες και αυτοπεριοριζόμενες και περιλαμβάνουν την παρουσία αίματος στα ούρα στο σπέρμα και στα κόπρανα. Συνήθως κρατάνε μία με δύο ημέρες. Η επίσχεση ούρων και η σοβαρή αιμορραγία από το ορθό είναι πολύ σπάνιες επιπλοκές (<1%). Η δεύτερη πιο συχνή επιπλοκή είναι η ουρολοίμωξη η οποία μπορεί να κάνει πυρετό και σπανιότερα σήψη. Για το λόγο αυτό χορηγείται προφυλακτική αντιβίωση και λέμε στον ασθενή να ειδοποιήσει το γιατρό του αν κάνει πυρετό.

Update:

Πλέων έχουμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών περινεϊκή βιοψία προστάτη στοχευμένη με τα δεδομένα της πολυπαραμετρικής μαγνητικής προστάτη και σύμφωνα με τις τελευταίες κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ουρολογικής Εταιρίας. Μάθετε περισσότερα με κλικ εδώ...

 

 

Εικόνα admin

Αντώνιος Λογοθέτης Ουρολόγος, Fellow European Board of Urology

Σπούδασα στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο και αποφοίτησα το 2003. Ειδικεύτηκα για 1 ½ χρόνο στη χειρουργική στο Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης, έπειτα για 6 μήνες στην Ουρολογική Κλινική του Νοσοκομείου Σύρου και για 4 χρόνια στην Β’ Πανεπιστημιακή Κλινική του Σισμανόγλειου Νοσοκομείου. Η συνεχής ενημέρωση στον τομέα της ουρολογίας είναι πρωταρχικός μου στόχος, έτσι μετά εξειδικεύτηκα στην Ακράτεια και τη Νευροουρολογία στο Νοσοκομείο Southmead NHS Trust, Bristol στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ογκολογική Ουρολογία στο νοσοκομείο The Christie NHS Foundation Trust Manchester. Οι τομείς που ειδικεύομαι είναι η νευροουρολογία, η ουροδυναμική, η στυτική δυσλειτουργία, υπογονιμότητα, η γυναικο-ουρολογία και η ακράτεια. Είμαι επιστημονικός συνεργάτης του Ιατρικού Αθηνών όπου είμαι υπεύθυνος για το Ουροδυναμικό εργαστήριο και επιστημονικός συνεργάτης για τον καρκίνο του πέους της Β’ Πανεπιστημιακής Ουρολογικής Κλινικής και υποψήφιος διδάκτορας.