ΚΟΛΠΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΑΚΡΑΤΕΙΑ ΟΥΡΩΝ ΑΠΟ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.
Η ακράτεια ούρων από προσπάθεια στις γυναίκες μπορεί να προκαλέσει συχνή ανεπιθύμητη απώλεια ούρων κατά τη διάρκεια έντονων σωματικών δραστηριοτήτων οι οποίες αυξάνουν την ενδοκοιλιακή πίεση όπως ο βήχας, το φτέρνισμα, το γέλιο ή το σήκωμα κάποιου βάρους. Οι κολπικές ταινίες ελεύθερες τάσης είναι σχεδιασμένες να προσφέρουν στήριξη στην ουρήθρα έτσι ώστε αυτή να παραμένει κλειστή και να μην έχουμε απώλειες ούρων. Στο χειρουργείο τοποθέτησης ταινίας, ένα πλέγμα σε μορφή ταινίας τοποθετείται κάτω από την ουρήθρα προσομοιάζοντας μία αιώρα η οποία κρατάει την ουρήθρα στην φυσιολογική της θέση. Η ταινία τοποθετείται διαμέσου μικρών τομών στην κοιλιά και στο κολπικό τοίχωμα. Δεν χρειάζονται ράμματα για να παραμείνει ταινία στη θέση της. Το χειρουργείο κρατάει περίπου 30λεπτά της ώρας και συνήθως γίνεται υπό ραχιαία αναισθησία έτσι ώστε ο ασθενής να μπορεί να συνεργαστεί και να βήξει κάτι εντολή του χειρουργού για να διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητα της ταινίας. Υπάρχουνε δύο χειρουργικές τεχνικές με τις οποίες τοποθετούνται οι ταινίες ακράτειας: η οπισθοηβική μέθοδος και η δια του θυροειδούς τρήματος μέθοδος. Και οι δύο επεμβάσεις γίνονται εξίσου συχνά.
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕΤΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ.
Μετά το χειρουργείο η ασθενής γυρνάει στο θάλαμο με καθετήρα και μια γάζα στον κόλπο. Αυτά αφαιρούνται την επόμενη μέρα, η ασθενής ουρεί και πήγαινει σπίτι της. Το χειρουργείο τοποθετησης ταινίας προκαλεί ελάχιστο πόνο. Η ασθενής μπορεί να επιστρέψει στις καθημερινές της δραστηριότητες σε μία βδομάδα, αν και συστήνεται η αποφυγή σεξουαλικής επαφής και έντονης σωματικής δραστηριότητας για περίπου έξι εβδομάδες.
ΤΙ ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΕΧΕΙ ΕΠΕΜΒΑΣΗ.
Οκτώ γύρω στις 10 γυναίκες είναι εντελώς στεγνές ένα χρόνο μετά την επέμβαση για κολπική ταινία ελεύθερη τάσης. Η επέμβαση είναι εξίσου αποτελεσματική με παλαιότερα ανοιχτά χειρουργεία και η αποτελεσματικότητα είναι παρόμοια και για τις δύο τεχνικές τοποθέτησης της ταινίας.
ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ.
Οι πιθανές επιπλοκές εξαρτώνται από την χειρουργική τεχνική. Με την οπισθοηβική μέθοδο υπάρχει κίνδυνος κάκωσης της κύστης και δυσκολία στην ούρηση μετά την επέμβαση. Αυτές οι επιπλοκές είναι λιγότερες με την δια του θυροειδούς τρήματος επέμβαση αλλά αυτή η μέθοδος ενέχει τον κίνδυνο μηριαίου πόνου ή μουδιάσματος στην βουβωνική χώρα ή στα πόδια. Και στις δύο τεχνικές υπάρχει πάντα ένας κίνδυνος από το πλέγμα και αυτός είναι ο κίνδυνος διάβρωσης του ιστού, είτε του κόλπου είτε της ουρήθρας από το πλέγμα. Όλα τα χειρουργεία εμπεριέχουν κάποιον κίνδυνο λοίμωξης.
ΤΕΧΝΗΤΟΣ ΣΦΙΚΤΗΡΑΣ ΑΚΡΑΤΕΙΑΣ.
Η πιο συνηθισμένη αιτία ακράτειας ούρων στους άντρες είναι η επέμβαση ριζικής προστατεκτομής για τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων η διαρροή ούρων είναι προσωρινή και μικρής σημασίας. Ωστόσο ένα ποσοστό αντρών θα συνεχίσουν να έχουν σημαντική διαρροή ούρων μακροπρόθεσμα, η οποία επηρεάζει την ποιότητα ζωής τους. Ευτυχώς υπάρχουν πολύ αποτελεσματικές θεραπείες, όπως η εισαγωγή ενός τέχνητου σφιγκτήρα ή μια συνθετική ταινία ακράτειας. Ο πιο σημαντικός μηχανισμός για την εγκράτεια ούρων είναι ουρηθρικός σφιγκτήρας του σώματος ο οποίος περιέχει μυϊκές ίνες οι οποίες περικυκλώνουν την ουρήθρα, ακριβώς κάτω από το επίπεδο του προστάτη. Παρόλο που λαμβάνεται η μέγιστη δυνατή φροντίδα για την πρόληψη τραυματισμών σ' αυτή τη δομή κατά τη διάρκεια της ριζικής προστατεκτομής, σε ένα ποσοστό ασθενών ο μηχανισμός αυτός αποδυναμώνεται οδηγώντας σε ακράτεια.
Ο τεχνητός σφικτήρας είναι ο χρυσός κανόνας για τη θεραπεία της ανδρικής ακράτεια ούρων. Έχει δοκιμαστεί εδώ και πολλά χρόνια και η αποτελεσματικότητα του είναι αξεπέραστη από οποιαδήποτε άλλη συσκευή. Ο τεχνητός σφιγκτήρας είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός για τους πιο δύσκολους τύπους αντρικής ακράτειας ουρων και στις περιπτώσεις που απαιτείται κυκλοτερής συμπίεση της ουρήθρας. Ο τεχνητός σφικτήρας τοποθετείται διαμέσου μιας περινεϊκής και μίας βουβωνικής τομής και συνήθως περιλαμβάνει τη νοσηλεία για μια ημέρα. Η συσκευή έχει τρία κύρια εξαρτήματα τα οποία συνδέονται μεταξύ τους. Ένα δαχτυλίδι το οποίο περιβάλλει την ουρήθρα και το οποίο φουσκώνει για να προκαλέσει τη συμπίεση, μία αντλία η οποία τοποθετείται στο όσχεο δίπλα σε έναν από τους όρχεις και το δοχείο με υγρό το οποίο τοποθετείται στην πύελο. Στην φυσιολογική θέση ηρεμίας το δαχτυλίδι είναι γεμάτο νερό συμπιέζονται την ουρήθρα. Όταν ο ασθενής νιώθει ότι η κύστη του είναι γεμάτη, πηγαίνει στην τουαλέτα και πιέζει την αντλία η οποία διώχνει το νερό από το δαχτυλίδι και μέσα στο δοχείο, έτσι ώστε η ουρήθρα να ανοίγει και τα ούρα να είναι ελεύθερα να φύγουν. Μέσα σε δύο- τρία λεπτά, το νερό επιστρέφει σιγά-σιγά μόνο του στο δαχτυλίδι, κλείνοντας ξανά την ουρήθρα.
